miércoles, 30 de marzo de 2011

Mero y Dubra con agua de lluvia


Tras los primeros días de pesca, que nos llevaron al Tambre, Miño y Zarzo, le tocó en los siguientes a Mero y Dubra, en dos jornadas pasadas por agua en la que los pescadores de miñoca fueron multitud en los ríos. Estamos aprovechando estos 'días miñoqueros' para diversas pruebas, entre ellas, la de las cañas Maxia Rods, espectaculares propuestas con la garantía de Alejandro Viñuales. La apertura está siendo 'calcadita' a la de la temporada pasada. Hay truchas, aunque no para tirar cohetes, y los pescadores siguen inundando los cauces. Tanto en el Dubra, donde fue tomada la imagen de Piñeiro ninfeando con la 'Ultra nymph' como en el libre del Mero, por encima del primer coto con muerte, las aguas de la lluvia hicieron que se tomasen los tramos, haciendo complicada la pesca, aunque algunas 'van saliendo'.

Hay que aprovechar y en cuestión de horas volveremos a estos dos bellos parajes para seguir disfrutando de la temporada. Veremos cómo viene abril, pero se anticipa lluvioso. Toca abrigarse y, cómo no, seguir en el río con los nuestros, que es donde mejor se está y con quien mejor se está.

viernes, 25 de marzo de 2011

Semana de autos




Esta primera semana de pesca fue una especie de semana de autos, anduvimos en unos cuantos de arriba abajo. Hemos amortizado la A-9, la A-6 y la A-Miño, que es otra autopista, pero de agua. Empezamos 'los Albertos' por tierras del Zarzo. No hicimos pescata, no, más bien cero, pero fueron los primeros lances de Albertiño en el río. La primera vez que lo llevé de pesca tenía tres años. Fue en Valdoviño y pescó una anguila, que fue lo mismo que yo pesqué y en el mismo sitio cuando tenía unos seis o siete. Lo pasó bien lanzando con una ballesta que en sus manos, y eso que el chaval es grande, parece una caña de 2,10. Poco a poco, con pocos líos, va pegando sus varaditas. Fue el mejor día de pesca de mi vida, pero vienen más. Lleva toda la semana hablándome de ríos y truchas. Es, simplemente, emocionante.
A los pocos días cambiamos la cuenca del Mandeo por Ponte Maceira. Primer día de pesca con mi hermano mayor, que el pequeño no viene mucho, no porque no quiera, sino porque tiene una enorme carga de trabajo, pero también hace las suyas. Mi hermanazo, que es grande en todos los aspectos, lleva enseñándome muchas cosas, muchos días. No hay uno en el que no aprenda algo nuevo. Pescar al alimón con él es una cura para el alma, lanzar al lado de un amigo y clavar unas truchas tampoco tiene precio.
Hablar de pesca, del trabajo, de la familia, de la vida... Y aprender, cosa que también hago con nuestro padre adoptivo, mi profesor, y con otro de los de sangre, fuerza y honor, una mezcla vascogalaica que ha superado la genética de la nobleza. Por si fuera poco aparecen los dos ases del "Trío Amaído", famoso por sus actuaciones en el mes de mayo en donde Asturias y Galicia tienen sexo de contacto y hasta se pesca en pelotas, y un nuevo compañero, muy joven pero dispuesto, se suma a la expedición. Todo ello con una buena reunión con D. Luis Cañas para un trichett y unas carrilleras. Inolvidable día.
El siguiente nos lleva más al sur. Tyde, Tuy, Miño... Suena poderoso. Allí estábamos, de menores a mayores tragos de líquido elemento, gente del Xuvia, Mandeo, Ulla y, por supuesto, del Miño. Fue una jornada en la que particularmente lancé dos veces la caña. Se pescó, sobre todo los del alto Ulla, del interior, y un oso de Portomarín, bonachón y grande, pero más ágil que una ardilla, salió con nota. Su hermano de agua no pescó tanto, pero inventó el Orujo-tonic, con lo que fuimos como el Héspérides, viaje científico, porque, sí, amigos nuestros, fuimos en barco por O Pai Miño.
Impresiona, sobrecoge, te inunda... Es hermoso hasta nunca decir basta. Acuamiño fue la encargada del 'chárter'. Os informaremos porque merece la pena, es barato y se pasa de carallo. Las viandas no faltaron y, además, yo me llevé a mi gondolera para cerrar un arranque de temporada que tacharé, sin que a nadie le moleste, de acojonante.
Ahora vamos a ver lo que nos cuentan Mero, Dubra, Furelos...
No veo la hora de coger otra vez los autos y seguir recorriendo nuestra esquinita.
Pescar no es el fin. Es el camino.


miércoles, 16 de marzo de 2011

En esta estable parte del planeta...

En esta estable parte del cada vez más enfermo planeta tendremos unos días de estabilidad en lo meteorológico para comenzar la temporada. Hoy se irán retirando las gotas de lluvia para dar paso a unas jornadas con el barómetro en firme, buen tiempo y actividad óptima del medio natural con sus ciclos lunares y solares favoreciendo, sobre el papel, la acción de pesca durante los primeros días de la desveda. El domingo amanecerá a las 7:36 y el ocaso será a las 19:46. Habrá doce horas y diez minutos de sol, dentro de las 14:10 efectivas de pesca en el debut de la desveda. Los periodos de actividad solunares pronostican mayor movimiento de las especies a primera hora de la mañana pero, sobre todo, a las cuatro de la tarde. Hay gente que no cree en estas tablas, otros piensan que con determinados componentes, como el viento norte o nordés en muchas zonas de la provincia, no funcionan... Para gustos. El caso es que el día se presenta 'niquelado' para abrir el año pesquero. Curiosamente la pleamar en A Coruña coincide con el máximo momento de actividad solunar, con la luna bajo nuestros pies, así que en los ríos más próximos al mar o en tramos que se puedan pescar cerca de las desembocaduras, se notará en el movimiento no sólo de los peces, sino de todos los seres vivos.
Las interpretaciones de viejos pescadores que muchos conocemos no dejan de ser sino de ciclos como estos. "Ameneiros de punta e páxaros cantando: troitas comendo", me decía hace años un gran pescador lucense afincado en A Coruña, Antonio Carballo.
Parece que en este estable trozo de mundo en reparación tendremos un arranque en condiciones. Solete y cauces con el agua justa, peces y ganas de morder anzuelos.
Disfrutémoslo todos y valorémolso.
Somos unos afortunados.
Salud.

lunes, 14 de marzo de 2011

Arranque 2011

Casi sin permisos en la apertura coruñesa

El domingo es día grande para los pescadores gallegos. A día de hoy quedan seis permisos en la página de la Xunta para toda la provincia coruñesa, localizados, todos ellos, en el coto de As Pontes. El resto de los cotos tradicionales tiene colgado el cartel de 'no hay billetes' desde hace tiempo. Como cuando a Riazor vienen Barça o Madrid. Los tramos libres también serán 'inundados' por los pescadores de la provincia, que tienen ya a apunto sus aparejos para la nueva temporada de salmónidos.
El tiempo está acompañando. Marzo ha de ser marzo. Está cayendo agua, pero 'da nosa', paseniño y sin parar, y las cuencas están medrando su líquido, poniendo los cauces en unas aceptables condiciones para el primer día.
Por la manifiesta y lógica invasión que sufren los ríos en los primeros días de la desveda hay muchos pescadores que aguantan el tipo y las ganas y no van al río hasta que la euforia vaya menguando. Yo lo he hecho, pero en este nuevo curso no voy a esperar tanto como en otras ocasiones. Hay 'mono', pero no solo mío, sino de todos los compañeros de fatigas. Veremos si las buenas frezas de los últimos años (que han sido una constante) dan sus frutos y las pintonas no son esquivas con nuestros señuelos.
Suerte para toda la cuadrilla y que lo paséis bien.
De eso se trata ¿no?

domingo, 13 de marzo de 2011

Artigo de Eloi Saavedra












TARDE E ARRASTRO … E HASTA MAL

O motivo desta comunicación da nosa sociedade é dar conta do estado dos traballos de descontaminación que se teñen levado a cabo no río Xuvia con motivo do verquido de aceites detectado en data 7 de Marzo e que procedían do vandalismo e roubo nos equipos de transformación que abastecen de electricidade ó equipo de bombeo de auga potable sito na Presa do Rei, equipo que abastece a rede de abastecemento de Ferrol, xestionada pola empresa Emafesa por delegación do Concello de Ferrol.
Rematada a parte principal dos traballos de control da vertedura e xa en frío parece que é tempo de reflexionar acerca de como se xestionou esta emerxencia e facer unha crítica serea acerca dos graves erros que ó noso xuizo se cometeron na xestión desta vertedura, así como de pedir responsabilidades a quen corresponda.
O feito e que este roubo liberou ó cauce do Xuvia unha cantidade indeterminada de aceite dieléctrico que parteu dun embolsamento nun recheo existente na ribeira provocado polo vandalismo dos que roubaron o cobre que contiñan os trafos da estación de bombeo. Recordamos que este aceite aparte da contaminación por hidrocarburos que produce, é unha sustancia considerada potencialmente carcinóxena polo seu contido en PCB"s (policloruros bifenilos). Fronte á relaxación coa que se tratou esta vertedura debemos informar ó público da perigosidade do contaminante verquido.
En primeiro lugar tratouse de conter o verquido mediante a instalación dunha barreira flotante e absorbentes de placa, en combinación coa aspersión de dispersantes químicos. Ata onde poidemos averiguar estes estan homologados para o seu uso fluvial. Estas tarefas foron despregados pola empresa Amarradores del Puerto, sa, e comenzaron ás 15:00 h do día 8 de Marzo, pero facemos notar que a vertedura foi notificada ó 112 por parte do Servizo de vixiancia fluvial de Conservación da Natureza da Consellería de Medio Rural ás 18 h do día anterior. Isto supón que a vertedura, con sustancias potencialmente carcinóxenas como xa vimos, estivo sen control e circulando cara a Ría de Ferrol unhas 19 horas.
Que casualidade que este despregue teña lugar logo de que poñemos o asunto en coñecemento dos medios de comunicación (Noticiario da TVG do díao de Marzo ás 13:56)
Pola súa parte o embolsamento no recheo areoso foi retirado mediante unha retroexcavadora nos días 8 e 9 e trasladado a xestor autorizado de residuos.
No seu lugar verteuse un conglomerado de zahorra e pedra procedente de canteira. Asemade para evitar a migración de novos restos que puideran estar baixo a construcción, selouse mediante xeotextil impermeable o perfil mais cercano á sala de transformadores.
Estes traballos foron asumidos pola empresa Emafesa, admistradora do sistema de bombeo.
Tamén a resultas do vandalismo do roubo foron arroxados ó cauce do río un nº indeterminado de disipadores de calor ou restos de bobinado e carcasas, que impregnados en aceite, estaban a crear irisacións no cauce fluvial.
En data 10 de Marzo , e visto que nin desde a Administración (Augas de Galicia), nin desde Emafesa, se facía nada por retirar estes elementos contaminantes, tomouse a decisión desde esta Sociedade, de proceder á retirada destes elementos contaminantes mediante o uso de imáns nun primeiro momento, para a posteriori, programar unha inmersión coa axuda de socios . Mediante esta intervención realizada en apnea, retiráronse unha cantidade de placas metálicas non inferior ás 200 ud., así como restos de carcasas, aillantes de cerámica e outros restos metálicos impregnados de aceite. Estes restos foron depositados na explanada pavimentada cercana á caseta do CT, para que fosen trasladados a xestor autorizado pola empresa EMAFESA.
Recordamos que nesta data a empresa Emafesa e o Concello de Ferrol facían declaracións triunfalistas na prensa, declarando ‘’ El Concello de Ferrol da por zanjado el control y la limpieza del vertido’’ sic. O feito é que como vimos nesta data os nosos mergulladores estaban a retirar restos contaminados que estaban perfectamente visibles.
Posteriormente foi visible que tras estes traballos de retirada quedan restos no fondo do río que non foron detectados durante os traballos de mergullo e que afloraron pola dinámica do río en canto se mobilizaron os lodos do fondo.
A pregunta que nos facemos é a seguinte: Se xa notificamos a Augas de Galicia o día 10 deste feito, ¿a que esperaban?, a que pasaran outras 19 horas, como as necesarias para poñerse a traballar colocando as barreiras anticontaminación?; E que todo o control e programación dos traballos de descontaminación vai ter que recaer sobre nós, que simplemente coidamos do noso río?
Como dixo un amigo : ¡ A min os técnicos ¡, Pero empezo a dubidar de que haxa en Augas de Galicia e nos servizos de emerxencia do 112 un verdadeiro staff de técnicos en emerxencias químicas.
Finalmente parece ser que a empresa Emafesa mandou á zona un equipo de mergulladores a rematar o traballo de retirada de restos
Non foi sen tempo ¡¡¡
Queremos informar tamén que nestes momentos non cesaron as irisacións que parten das raíces de ameneiros a traverso dos que saeu o aceite, e que por razóns de conservación da ribeira non foron retirados. O que fai a barreira e os absorbentes totalmente imprescindibles.
Seguiremos informando.

ELOI SAAVEDRA / PRESIDENTE SOCIEDAD DE CAZA E PESCA XUVIA




miércoles, 9 de marzo de 2011

Vertido no Xuvia












DEFICIENTE COORDENACION NA XESTION DUN VERQUIDO DE ACEITES NO RIO XUVIA
O luns, logo dun aviso procedente da planta industrial de Galicia Textil radicada na desembocadura do río Xuvia, foi detectado un verquido de aceite dieléctrico procedente do centro de transformación que abastece á estación de bombeo de augas radicada na ribeira do Xuvia ,o lugar de Prados (Sedes), que forma parte do abastecemento de augas da Cidade de Ferrol.
Esta estación, que foi construída de emerxencia no ano 1988 con motivo da seca que desabasteceu a cidade, pertence ó Concello de Ferrol, si ben atópase no Concello de Narón.
O feito que durante o fin de semana, posiblemente polo estado de abandono que presenta, foi obxectivo dos amigos do alleo. Concretamente o seu obxectivo foron as pezas de cobre dos transformadores que gardaba o CT. Para roubar estas pezas, os ladróns valeiraron os trafos de aceite dieléctrico, que a traverso do drenaxe, acabou no río. Estímase que foron verquidos uns 400 lts de aceite, que pola súa composición é altamente contaminante.

Nun principio, e gracias ó aviso do servizo de vixiancia de recursos de Conservación da Natureza da Consellería de Medio Rural que sigueu os protocolos en vigor, deuse aviso ó 112, có que se presentaron axentes da Policía Nacional, Emafesa (Empresa concesionaria do Servizo de Augas do Concello de Ferrol), Augas de Galicia e Policía local de Narón. A Policía Local de Ferrol, si ben foi avisada expresamente polo axente de Medio Rural, non se presentou no lugar do verquido.
Na mañá de hoxe, e logo de estar informados destes feitos na tarde de onte, membros da Sociedade de Caza e Pesca Xuvia, presentámonos na zona para facer unha valoración dos efectos da contaminación, e de ser o caso, axudar nas tarefas de contención da contaminación.
A nosa sorpresa foi que ó longo da mañá non apareceu ningún equipo anticontaminación, nin de Augas de Galicia, nin dos propietarios da instalación, o Concello de Ferrol.

Si se presentou na zona un equipo de Protección Civil do Concello de Narón, que informounos que diran aviso ó 112 da situación, para que se mobilizaran os equipos anticontaminación.
Constatada esta inacción, ás 11:00 puxémonos en contacto có Director Xeral de Conservación para expoñerlle a situación. Logo dunhas xestións con Augas de Galicia, parece ser que no momento de redactar este comunicado, estase a desplazar á zona un equipo anticontaminación do organismo Augas de Galicia. Ó Concello de Ferrol pola súa banda, nin chamou, nin se lle espera. As noticias que temos por parte da Consellería de Medio Rural, e que o Concelleiro de Medioambiente do Concello de Ferrol, non está localizable.

Logo de expoñer os feitos a miña reflexión é a seguinte: Se non somos capaces de facer que funcionen os protocolos anticontaminación para un verquido de aceites, que pasaría no caso dun verquido verdadeiramente tóxico, cf. Acido sulfúrico ou similar?
Tan difícil é xestionar o traslado de 2 barreiras absorbentes, barreiras que por certo, e aínda sendo do Goberno Central (Ministerio de Fomento), están dispoñibles no Centro de Sasemar existente no Polígono de Vilar co Colo (Fene) a menos de 10 min.
Algo fallou nesta xestión e non sei quen nin porqué, pero preocúpame que non esteamos en condicións de diagnosticar a que se debeu este fallo operativo.
Quero expresar o meu agradecemento a Galicia Textil, compañía da que me separan tantas cousas como pescador, por dar o aviso da existencia da contaminación. A cada un ó seu .
Tamen agradecer a D Ricardo García- Borregón e a D Carlos Muñoz, de Conservación da Natureza, as xestións feitas ante Augas de Galicia para poñer a andar o operativo anticontaminación.
Non me esquece, por certo, o Concello de Ferrol, que coma xa dixen, nin chamou nin se lle espera.

ELOI SAAVEDRA VIDAL
PRESIDENTE DA SOCIEDADE DE CAZA E PESCA XUVIA

domingo, 6 de marzo de 2011

Albertrucho, año II

6.3.2011
6 de marzo. Se cumplen nueve años del Centenariazo al Real Madrid (1-2 en la Final de Copa del Rey) y uno de blog. Un año en el que hemos hecho 272 entradas, con ésta, por esta ventanita informativo-personal. Gracias por las felicitaciones, Brandón, y a todos los que mandáis información (que rima, parece una estrofa de una canción de Miguel Ríos). Quedan solo un par de semanas para arrancar la temporada, en dos domingos, al agua como los patos y, como hace un año, aquí estamos, los de siempre, pensando en pescar. Ya va siendo hora de desentumecer los aparejos, hasta los vitales.
El primer artículo del pasado seis de marzo se tituló "Trueiro, premio a la actitud".
Las intenciones siguen siendo, y serán, las mismas.
Y una de ellas es disfrutar de la pesca. Los de la cuadrilla no aguantamos ya el "yo el primer día no voy, que está 'petao', no". Cuatro o cinco por el norte, otros tantos por el medio y alguno por el sur. Pero el día 20, a primera hora y en la pole, nada de esperas. Y el 22 y 23, a repetir con ansia, nada de días por el medio, al río, que parecemos cativos detrás de un juguete. Pero así es la ilusión del pescador. Subimos por las paredes y no vemos la hora. Yo, es que me echo agua del río por encima el primer día que entro, creo que casi todos los días. Parezco un evangelista de bautizo en bautizo. Así estábamos y así estamos, un año antes, uno después.
Con mis particulares inicios y fines de año os deseo a todos una buena temporada.
Que se dé bien.
Salud y suerte.

sábado, 5 de marzo de 2011

Una de trallos y cumpleaños

Mañana cumple un año el blog. Aunque a veces parezca más o se le pida más, quizá por llevar el logo de FAPE, solo es un blog para escribir de muchas cosas, en ocasiones de cualquier cosa. No tiene más pretensiones que una sonrisa de Toño, o de Zulu. Un blog, entiendo yo, es algo así como una mini-tribuna entre los amigos. Una especie de mini web de la cuadrilla.

Aún reconociendo y agradeciendo la repercusión en el sector pesquero-deportivo-caralleiro, cuando nació este pequeño portalito lo hizo, y se mantiene, con una máxima. Se habla de todo lo que se quiera, o lo que queramos, mejor dicho. De pesca también.

Curiosamente uno de los compañeros 'de los de la mano' (que no me paran quietos del estrés pre-temporada) me pone en unas líneas algo así como "todo el mundo tiene fotos de sus moscas en las webs y nadie tiene las Microfogadas del Ulla, las de nuestro gran amigo, el viejo artesano ullán". Micro y ahogada, en un trallito bien montado por un maestro excepcional que casi nunca no sale de su cueva de montaje, sólo para pescar.

Y en este soleado sábado, antes del aniversario, que es mañana, vamos a cerrar la temporada 2010-2011 del blog para abrir la 2011-2012 (en la que también hablaremos de fútbol, Nostradamus, Miguel Ríos y Felix Rodríguez de La Fuente) con unas mosquitas.










Están hechas por un viejo artesano del Ulla. De pelo blanco e incesantes dolores de espalda. Sus moscas han pescado truchas desde hace mucho tiempo. Antes las montaba con una enorme facilidad, pero el paso de los años ha hecho que ni sus manos ni sus ojos sean tan rápidos como antaño. No obstante sigue dando lecciones magistrales de cómo se prepara la pluma, el hilo, los trallos... Porque ésa es otra. Los trallos...

Me gusta la pesca a mosca ahogada. De hecho, hace no muchos años, era una de las estrellas del río. Muchos pescadores de ahogada saltaron a la seca y hay buenos pescadores de látigo, como Fernando Comba, que monta unas impresionantes ahogadas. Seguro que no me quitará la razón al ver las moscas del viejo pescador del Ulla.

Hace años me regalaron unas moscas y monté unos trallos 'o meu xeito'. Madre de Dios. No había por donde coger aquello. Muy bonito fuera del agua pero dentro... No me dio demasiado tiempo a pescar con ahogada, porque ya pasé a fume de carozo a intentarlo a seca, pero con el suceder de las temporadas, cosas de la pesca, se me ha despertado el afán.

Lo curioso es que este despertar conincide en tiempo y forma con el momento en el que caen en mis manos las primeras moscas Microfogadas del Ulla. El viejo artesano no monta una mosca a cualquiera, y menos un trallo. Con lo que una serie de privilegiados podemos presumir de sus infalibles imitaciones. Siempre en su profundidad justa, en la lámina de agua, saltando y brincando donde tienen que hacerlo. Colores perfectos, hilos de abolengo y tronío, Gutterman, La Paleta... Nudos perfectos.
El artesano sigue pescando siempre que puede con sus moscas, aunque hemos de vigilarlo porque ahora se cae más en el río. Son uno años. Pero siempre está ahí para enseñarnos y para que atemos sus moscas, antes bien atadas por él.


Menos mal que un día me encontré a este viejo artesano. Sino, hubiera pasado de puntas por muchas cosas bonitas y grandes, muy grandes, de la pesca; casi todas. Me dio el primer trallo... Y ya ho hemos parado de pescar.

viernes, 4 de marzo de 2011

Valerón, Valerón, Valerón



El amigo Paco Porto, Artesán, es muy del Celta, pero muy pescador y muy gallego. Ya confeccionó hace meses la mosca 'Valerón'. Publicamos el 'ejemplar' en el dxt Campeón en su día, pero aquí están la parejita. El pobre 'flaco' está lesionado, tiene para unas tres o cuatro semanas sin mostrar sus dotes por Abegondo o cuando Lotina estima oportuno darle algunos minutos. Imagino que no habrá visto un salmón en su vida, ya que a Canarias no llegan, pero seguro que le gusta la mosca que lleva su nombre.

jueves, 3 de marzo de 2011

Listos para la temporada 2011

El 20M, cita en los ríos gallegos

A.T./A Coruña

Cuando se pregunta a muchos pescadores o ribereños cómo discurren los caudales a estas alturas del año casi todos dicen que van 'de maravilla'. Tenemos agua para arrancar la temporada de 2011, que comienza el próximo domigo día 20 de marzo. Las últimas frezas han sido calificadas de buenas, al igual que la de este nuevo ciclo pesquero. Debería ser hora de empezar a ver los primeros resultados. Con los cotos tradicionales hasta la bandera y la mayoría de los permisos expedidos para los primeros días, se pone en marcha, un año más, el tren de los pescadores de río que llegará a la estación de parada a finales de septiembre.
Dependeremos, como siempre, de la climatología. Las medidas tomadas por la sequía del Mandeo el año pasado son buena muestra de lo que puede ocurrir. En el momento en el que algunos cauces bajen mínimos, simplemente, hay que parar de pescar. No queda otra solución en lo que concierne a nuestro colectivo. Eso sí, como en el Mandeo hace unos meses, aunque nosotros pleguemos las cañas, la central seguirá turbinando lo suyo. Hay que producir. Es la enorme diferencia. Nosotros, que pagamos por nuestra 'explotación del río', asumimos las restricciones como lógicas. Pero nadie más. Dejando de pescar no se deja de turbinar, verter purines, materiales de obra... No se sanean las depuradoras. De todos modos cumplimos con agrado. A ver si cuando llegue la sequía también se adaptan las minicentrales.
En todo caso la ilusión dirige al colectivo. No en las tiendas, donde no hay movimiento por la crisis al no haberlo en el bolsillo de muchos pescadores, pero todos los troieiros del país cuentan las horas. A ver si las troitas "miñas señoras", que diría el Profesor Moralejo, no están de huelga, porque en crisis, turbinado va turbinado viene, purinazo va purinazo viene, 'saneamientazo va saneamientazo' viene, vertido va vertido viene, lo que se dice en crisis, llevan más o menos desde los 50 del pasado siglo. Como publicó Trueiro hace un par de años en una portada antes de cierta apertura... A rezar.

miércoles, 2 de marzo de 2011

martes, 1 de marzo de 2011

Nota de prensa



Éxito en las jornadas del club Salmo

Cerca de un centenar de personas se acercaron a las instalaciones del club Salmo, para poder disfrutar de una jornada de montaje con lo mejor de los montadores de la comunidad Gallega, a su vez también pudieron contemplar lo último en materiales de montaje y las novedades en cañas para la próxima temporada de pesca presentadas por Madrid Fly Fishing.


Con gran despliegue de medios audiovisuales proporcionados por la empresa Cega y con la siempre valiosa colaboración del socio de Salmo José Garrido, comenzaba la jornada a las 10:30h, con un receso a las 14: 30h para disfrutar de una comida de confraternidad entre los asistentes al evento. Por la tarde se comenzó a las 17:00h rematando la jornada a las 20:30h.


Los montajes fueron de todo tipo, desde las clásicas, las de competición y también pasando por las atractoras para intensivos con truchas arco iris, con montajes a cargo de Jose Fraga (Cuqui), asombrando a los asistentes por el desconocimiento de estas moscas en Galicia, ya que en nuestros maravillosos ríos no hay este tipo de truchas, también Arturo Alonso hizo sus moscas, muy elaboradas y que encantaron al público asistente, Julio Seijas hizo alarde de su destreza como artesano, nos deleitó con unos montajes también muy elaborados y a su vez pescadores, Oscar Gayoso también como artesano demostró su destreza, nos dejó unos montajes muy originales y vistosos a la vez, pescadores al 100%, Rubén López realizó unas ahogadas nueva generación y unos terrestres, además de exponer su nueva gama de peces artificiales, Vicente Crespo realizó unas moscas especiales para la competición, que todos los presentes tomaron buena cuenta de la ficha de montaje, David Arcay con la sencillez que le caracteriza realizó unos montajes sumamente efectivos para la competición y que tantos logros le están aportando desde hace unos años, montajes realizados siempre con lo último en materiales Checos, que le proporciona su patrocinador Madrid Fly Fishing.


Por otra parte también pudimos compartir esta jornada con unas grandes personas y también profesionales del lance llamados Cesar De La Hoz y Raúl Portés, estos titulados por la F.F.F. y la C.N.L., que acompañaron a Alfredo de Madrid Fly Fshing, se tomaron un respiro después del viaje, para después al día siguiente poder impartir un curso express a todos los que quisieron acercarse durante la mañana del Domingo 27 a las instalaciones que buenamente cedió al Club Salmo, el Ayuntamiento de Carral, para poder así mejorar su lance o corregir algún que otro vicio adquirido, a las 14:30 compartimos una comida con los asistentes al curso en el Mesón de Herves, regentado por Pedro, otro enfermo de este maravilloso deporte llamado pesca, durante la comida el presidente del Club Salmo hizo entrega de unas placas de agradecimiento a estos prestigiosos instructores del lance, Cesar y Raúl. Gracias a todos.